• Ποιο ήταν το κίνητρο της συγγραφής του βιβλίου “Placebo”;

Το “Placebo” έκανε την εμφάνισή του ως ιδέα την εποχή της επιστροφής μου στην Ελλάδα ύστερα από οχτώ χρόνια, όταν το τοπίο είχε αλλάξει δραματικά στον τόπο μας και ο κοινωνικός ιστός δεχόταν απανωτά χτυπήματα.  Μέσα από το βιβλίο ήθελα να περιγράψω κάποιες έκδηλες καταστάσεις των μελών μιας τυπικής ελληνικής οικογένειας.  Εστιάστηκα στις σχέσεις που αναπτύσσουν μεταξύ τους αλλά και με το στενό τους περιβάλλον.  Οι γονείς που -εκεί γύρω στα πενήντα- επανεξετάζουν τη ζωή τους, τα όνειρά τους και αναγκάζονται να αποδεχτούν τη ματαίωση που βιώνουν ως σύντροφοι αλλά και ως γονείς.  Τα παιδιά από την άλλη, στην εφηβεία και τη μετεφηβεία, με εντελώς διαφορετικούς χαρακτήρες κάνουν τα πρώτα τους βήματα σε αυτό που αποκαλούμε μέλλον.  Το πόσο λαμπρό είναι αποκαλύπτεται μέσα στην ιστορία.

• Έχετε επηρεαστεί από την εποχή της οικονομικής και πνευματικής κρίσης;

Έχω σαφώς επηρεαστεί από τις προκλήσεις που καλούμαστε όλοι καθημερινά να ξεπεράσουμε.  Δεν με καλύπτει η λέξη κρίση,  ίσως γιατί έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον οδηγώντας μας σε αρνητικούς συμβολισμούς.  Οι προκλήσεις από την άλλη είναι μέσα στη ζωή,  μας κινητοποιούν, μας αναγκάζουν να πάρουμε θέση, είναι κομμάτι του “ταξιδιού” μας.

• Ποιο βιβλίο άλλου συγγραφέα έχετε αγαπήσει περισσότερο;

Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να ξεχωρίσω.  Αυτό που μπορώ να σας πω είναι πως ξαναδιαβάζω Ντίκενς, Φώκνερ, Μπόρχες και άλλους που θεωρούνται κλασσικοί.  Τα καλά βιβλία πιστεύω πως πρέπει να ξαναδιαβάζονται. Το αποτύπωμα που αφήνουν κάθε φορά είναι διαφορετικό αλλά εξίσου σημαντικό.

• Πιστεύετε ότι αυτή η καταδίκη της νιότης του Έλληνα θα διαρκέσει για πολύ ακόμα;

Μακάρι να γνώριζα,  ωστόσο οι νέοι έχουν στα χέρια τους τη δύναμη να αλλάξουν όλα αυτά που εμείς δεν καταφέραμε.  Για μένα το πιο σημαντικό είναι η παιδεία.  Τα νιάτα χρειάζονται καλή εκπαίδευση, όραμα και ευκαιρίες να αναπτύξουν δεξιότητες και ταλέντα. Ακόμα και στις πιο άνυδρες πλαγιές ανθίζουν λουλούδια!

• Εκτιμάτε ότι η ιστορία και ο πολιτισμός ως παρελθόν της Ελλάδας είναι ικανά να στηρίξουν τη σημερινή κατάσταση που βιώνουν οι νέοι;

Την ιστορία την γράφουν οι άνθρωποι στην εποχή τους και τιμούν την κληρονομιά τους με το παράδειγμά τους.  Αν εμείς στεκόμαστε κατώτεροι των περιστάσεων δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να κάνουμε κατάχρηση του παρελθόντος, αλλά ούτε και να του χρεώνουμε τα λάθη μας.  Είμαστε αποκλειστικά υπεύθυνοι για ότι μας συμβαίνει και μόνο όταν το κατανοήσουμε θα ξεπεράσουμε τα θέματα που μας ταλαιπωρούν.  Και οι αρχαίοι άλλωστε που συχνά μας αρέσει να επικαλούμαστε, ακριβώς αυτό έλεγαν.