Με αφορμή το δυσάρεστο γεγονός της λιποθυμίας μικρού παιδιού  στο νησί μας, γεννώνται πολλά και ποικίλα ερωτήματα αλλά και διαπιστώσεις που απαιτούν απαντήσεις και λύσεις ταυτόχρονα. Δεν μπορεί να είμαστε αμέτοχοι ή να εθελοτυφλούμε. Ωστόσο βρίσκω αληθινά παρήγορο το γεγονός, ότι η κοινή γνώμη δεν αναλώθηκε σε καυγάδες για το αν το 9χρονο παιδί στη Ρόδο λιποθύμησε όντως από την πείνα. Η είδηση για τη λιποθυμία του παιδιού στο νησί αντί για καυγάδες προκάλεσε αμηχανία. Και υπάρχουν πολλά παιδιά που υποσιτίζονται και οικογένειες που πεινούν και τα βγάζουν πολύ δύσκολα πέρα, δεδομένου ότι εργάζονται στην  τουριστική αλυσίδα, η οποία  έχει πληγεί από την υγειονομική κρίση. Προσωπικά και χωρίς ίχνος λαϊκισμού, επισκέφτηκα τη μητέρα και έχω αντίληψη της κατάστασης.

Στόχος της  παρούσας παρέμβασης μου, είναι να επισημάνω  την ανάγκη η κοινωνία, όλοι εμείς, να κινητοποιηθούμε, για να προετοιμαστούμε γι αυτό που θα έρθει, άσχετα αν για την ώρα δεν μπορούμε να γνωρίζουμε την έκταση του προβλήματος.

Το γεγονός ότι η ξενοδοχοϋπάλληλος και μητέρα δύο ανηλίκων στη Ρόδο έμεινε χωρίς εισόδημα είναι το ένα θέμα. Το δεύτερο σοβαρό θέμα που πρέπει να μας απασχολήσει είναι το γιατί δεν αναζήτησε βοήθεια σε κάποια  από τις δομές που λειτουργούν στο νησί μας. Υπάρχει αυτή η   δυνατότητα στη Ρόδο. Δεν το γνώριζε ή μήπως (κάτι που είναι το πιο πιθανό) ντρεπόταν να ζητήσει βοήθεια; Επαναλαμβάνω ότι είναι  τραγικό το ότι λιποθύμησε ένα παιδί. Εξίσου τραγικό και ίσως ακόμα πιο τραγικό όμως είναι ότι η μητέρα του δεν ήξερε πως να ζητήσει βοήθεια. Δεν πρέπει να έχουμε την αξίωση από τους ευάλωτους να δώσουν οι ίδιοι λύση στο πρόβλημά τους γιατί αν μπορούσαν να το κάνουν δεν θα βρίσκονταν σε δύσκολη θέση. Το βασικό πρόβλημα που πρέπει να λυθεί είναι  ο τρόπος με τον οποίο κάθε συμπολίτης μας, που βρίσκεται σε δύσκολη θα μπορέσει να ζητήσει βοήθεια χωρίς να πληγεί η αξιοπρέπειά του. 

Γνωρίζουμε ότι υπάρχει πρόβλημα. Όλοι ευχόμαστε να μην έχει μεγάλη έκταση και ένταση. Όμως κάποιοι ήδη είναι ευάλωτοι. Και βέβαια δεν μπορούμε να τα περιμένουμε όλα από το Κράτος. 

Και εδώ υπάρχει ο εθελοντισμός. Η ανάδειξή του προάγει  την ιδέα της συλλογικής ενέργειας μέσω των κοινών στόχων και της αλληλεπίδρασης, καθώς και την ιδέα της εθνικής ομοψυχίας. Ενδεικτικά μερικές από τις δράσεις του δύνανται να  αφορούν την υγεία και την κοινωνική φροντίδα, την υποστήριξη των ευπαθών ομάδων και των ΑμΕΑ, την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την βοήθεια προς τους επισκέπτες της Χώρας μας, τις ανθρωπιστικές παρεμβάσεις σε περιόδους κρίσεων, όπως αυτή της Πανδημίας του Κορωνοϊού, καθώς και την δημιουργία ενός Εθνικού Δικτύου Πόλεων.

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση πρέπει να κινητοποιηθεί άμεσα. Μπορεί να ζητήσει τη συνδρομή του Υπουργείου Εσωτερικών, της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου  και του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, για αξιοποίηση ευρωπαϊκών προγραμμάτων. Με τη δύναμη των πολιτών, η τοπική αυτοδιοίκηση πρέπει να κινητοποιηθεί, όχι για να οργανώσει  συσσίτια και ουρές αναξιοπρέπειας, αλλά για να στηρίξει τους συμπολίτες μας διακριτικά, ανθρώπινα, όπως αρμόζει σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα.