Την ώρα που γράφεται το παρόν άρθρο  η διαδικασία της ψηφοφορίας βρίσκεται σε εξέλιξη. Επομένως δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ποιο θα είναι το αποτέλεσμα των εκλογών της πρώτης Κυριακής για την ανάδειξη των Δημάρχων και Περιφερειαρχών, τόσο της περιοχής μας όσο και της επικράτειας γενικότερα. Ουσιαστικά δεν γνωρίζουμε ποιοι θα είναι εκείνοι που με την επικύρωση του ελληνικού λαού θα έχουν το προβάδισμα για τον δεύτερο γύρω ή που θα εκλεγούν από τώρα.

• Βεβαίως και δεν μπορούμε να αποτυπώσουμε τη φιλοσοφία, τη διάθεση αλλά και τη ψυχολογία που ο πολίτης θα εισέλθει στην κάλπη για να αποφασίσει. Θα είναι ψήφος διαμαρτυρίας;  Αντίδρασης; Θα αποφασίσει συνετά να ψηφίσει τους καλύτερους ανεξαρτήτως πολιτικών χώρων και κομματικών αποχρώσεων; Θα είναι οι εκλογές του κουμπάρου, του πρωτοξάδελφου, του φίλου; Θα μείνει σπίτι και θα το παίξει καναπεδάρχης;   Τη βαρύτητα του θεσμού και τη σημασία των εκλογών την έχουμε πολλάκις επισημάνει από τη στήλη. Αυτό που απομένει είναι να δούμε το αποτέλεσμα.

Αίσθηση προκαλεί το γεγονός, ότι ποτέ άλλοτε στην πολιτική ιστορία αυτού του τόπου από το 1981 και ύστερα δεν δόθηκε τόση βαρύτητα σε Ευρωεκλογές και  εκλογές Αυτοδιοικητικές οι οποίες έχουν μετατραπεί εξ αντικειμένου  σε δημοψήφισμα. Ποτέ δεν θυμάμαι τόσο οξυμμένη μετωπική πολιτική σύγκρουση. Πρώτος ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έδωσε σ΄αυτές τις εκλογές την μορφή δημοψηφίσματος, ο οποίος κάλεσε τους πολίτες να ψηφίσουν για να φύγει η κυβέρνηση.

• Από την άλλη ο Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης με την ΕΛΙΑ, ο οποίος δήλωσε ότι αν δεν ανθίσει το ελαιόδεντρο αν δεν ανεβάσει δηλαδή τα ποσοστά της, τότε ο ίδιος θα αποχωρήσει από την κυβερνητική συνεργασία.  Αλλά και ο πρωθυπουργός ανεβάζει τους τόνους καλώντας τους πολίτες να επιλέξουν με τη ψήφο τους  τη σταθερότητα, -τώρα που η χώρα κάνει βήματα προόδου και ανάπτυξης- και να αποφύγουν επιλογές που θα οδηγήσουν σε περιπέτειες.  

Αντιλαμβάνεται λοιπόν κανείς ότι η χώρα βρίσκεται σε κομβικό σημείο ιδιαίτερα κρίσιμο. Τα τελευταία χρόνια έγιναν τεράστια πολιτικά λάθη, κακοί χειρισμοί, με αποτέλεσμα την υπαγωγή της χώρας στο ΔΝΤ , την αγκίστρωση της  με μνημόνια και δανειακές συμβάσεις που στραγγάλισαν και εξουθένωσαν τον Έλληνα πολίτη.  Η Ελλάδα βρέθηκε σε μεγάλη δυσμένεια. Κινδύνευσε να απενταχθεί από την ευρωπαϊκή οικογένεια. Ο  περήφανος Έλληνας  οικονομικά  και κοινωνικά λαβωμένος, λοιδορούμενος από τους ίδιους που επέλεξε να τον εκπροσωπούν, έβαλε πλάτη, έσφιξε το ζωνάρι και στωικά υπέμεινε το σισύφειο αυτό μαρτύριο για τη διάσωση της πατρίδας του.

• Οι ευθύνες όμως ένθεν κακείθεν. Γιατί και οι ευρωπαίοι αντιμετώπισαν την Ελλάδα σαν τον «αποδιοπομπαίο τράγο» που θα εξάγνιζε όλες τις αμαρτίες τους. Προσπάθησαν να καταστήσουν την Ελλάδα ως παράδειγμα προς αποφυγήν και για εκείνα τα κράτη  που θα παρέκλιναν της πορείας τους, και δεν θα έσφιγγαν το ζωνάρι τόσο όσο πρόσταζε η κ. Μέρκελ με τον κ. Σόιμπλε. Με τις πολιτικές τους στραγγάλισαν όχι μόνο την Ελλάδα αλλά και όλο τον Ευρωπαϊκό Νότο φέρνοντας σε οικονομικό αδιέξοδο- πλην της Ελλάδας - χώρες όπως η  Πορτογαλία, η Ιρλανδία, η Κύπρος, ακόμη και την Ιταλία την δεύτερη οικονομική δύναμη της Ευρώπης να προσπαθεί και αυτή να πιάσει τους οικονομικούς στόχους που επιβάλλονται επί το πλείστον από το Βερολίνο.   

Δημιουργήθηκε λοιπόν μια Ευρώπη πολλών ταχυτήτων, όπου στην ουσία δεν βοηθάει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Η  ενωμένη Ευρώπη των ΛΑΩΝ και των ΕΘΝΩΝ όπως την οραματίστηκαν οι τότε ηγέτες που την ίδρυσαν έγινε η Ευρώπη του σκληρού πυρήνα του Ευρώ όπου υπάρχουν πλούσια και φτωχά κράτη. Επιβάλλεται λοιπόν να αλλάξει προσανατολισμό, να γίνει πιο ανθρώπινη, να πατάξει την ανεργία των νέων, να δει περισσότερο τους ανθρώπους παρά τους αριθμούς.

• Εμείς από τη μεριά μας σαν ΕΛΛΑΔΑ πρέπει να διορθώσουμε τα δικά μας λάθη, τις δικές μας πράξεις και παραλείψεις, να φτιάξουμε ένα σωστό και δίκαιο φορολογικό σύστημα, να απορροφήσουμε σωστά τα ευρωπαϊκά κονδύλια και να δημιουργήσουμε ανάπτυξη σ΄αυτόν τον τόπο, να δώσουμε έμφαση στην ιδιωτική πρωτοβουλία και όχι στον κρατισμό, να εκμεταλλευτούμε τους φυσικούς μας πόρους και το ικανό έμψυχο δυναμικό που διαθέτουμε ως χώρα.

Αν τα καταφέρουμε αυτά δεν θα είμαστε πια το κακό παιδί που θα του κουνούν  συνέχεια το δάκτυλο αλλά θα γίνουμε εκείνο το παιδί που θα μπορέσει κάποια στιγμή να κουνήσει το δάκτυλο προς αυτούς για να τους τονίσει τα δικά τους λάθη γιατί ακόμη είμαστε στη γωνία της τιμωρίας «στη στάση του πελαργού».

• ΟΙ ευρωεκλογές αυτές λοιπόν είναι πολύ σημαντικές. Ο Έλληνας ψηφοφόρος αυτή τη στιγμή θέλω να πιστεύω ότι είναι όσο ποτέ άλλοτε και έμπειρος αλλά και υποψιασμένος και θα ψηφίσει για να βάλει στο βάθρο των νικητών αυτούς που πραγματικά το αξίζουν. Ότι αποφασίσει  λοιπόν ο ελληνικός λαός…………………… και τα σκυλιά δεμένα.