Ο Μανώλης Γλέζος, η Σοφία Βούλτεψη, ο Προκόπης Παυλόπουλος, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος και ο Νίκος Χατζηνικολάου, ως συντονιστής, θα παρουσιάσουν το νέο βιβλίο του Χρήστου Πασαλάρη με τίτλο «ΚΑΘΕ ΠΑΛΙΟ ΝΑ ΣΒΗΣΤΕΙ» των Εκδόσεων Λιβάνη.

Η παρουσίαση θα γίνει το Σάββατο 10 Ιανουαρίου 2015, ώρα 19.00, στον Πολυχώρο του Δημαρχείου Παλαιού Φαλήρου, Τερψιχόρης 51 και Αρτέμιδος, με πρόσκληση του Δημάρχου Διονύση Χατζηδάκη και της δημοσιογράφου Βίκυς Ανδρικοπούλου.

Η αντίσταση του λαού στη σημερινή ξένη κατοχή είναι το κυρίαρχο μήνυμα στα 120 άρθρα του συγγραφέα στη Real News κατά την πενταετία της κρίσης. Μαζί δε και η επίμονη κραυγή προς τα κόμματα να μονιάσουν στα ύψιστα εθνικά θέματα.

• Το βιβλίο εμπνέει επαναστατική αισιοδοξία και καλεί τη «νεολαία όλων των ηλικιών» να πάρει τα ηνία στα χέρια της και να οδηγήσει την πατρίδα στο νέο χρυσό αιώνα της, με αφετηρία το 2021, στα 200 χρόνια της ανεξαρτησίας της.

Ο Χρήστος Πασαλάρης θητεύει επί 73 χρόνια στο λειτούργημα, διδάσκει επί 50 χρόνια σε σχολές δημοσιογραφίας και αρθρογραφεί στη Real News. Κηρύγματά του είναι: «Μη φοβάστε το θάνατο, μη λατρεύετε το χρήμα»! Οι αριστούχοι μαθητές του Ελευθερία Σωκιανού και Ανδρέας Οικονόμου θα διαβάσουν δύο από τα καλύτερα άρθρα του.

• ΚΑΘΕ ΠΑΛΙΟ ΝΑ ΣΒΗΣΤΕΙ...

Ο τίτλος του βιβλίου Κάθε Παλιό να Σβηστεί είναι παρµένος από το πρώτο αντιστασιακό τραγούδι που, ως σπουδαστές, µε τους αξέχαστους αγωνιστές Φιλίνη, Τζεφρόνη, Καρρά, Πετρόγιαννη, Μανωλικίδη και άλλους τραγουδούσαµε κρυφά στο προαύλιο του πανεπιστηµίου στα µαύρα χρόνια της Κατοχής και το οποίο ξεκινούσε µε την κραυγή «Πάντα μπροστά μας!...». Το φωνάζαµε, το ελπίζαµε, το περιµέναµε, αλλά δυστυχώς το «παλιό» δεν έσβησε. Πέρασαν εβδομήντα τρία χρόνια και να που σήµερα, καθώς βγαίνουµε από το τούνελ της κρίσης, χρειάζεται να το ξανατραγουδήσουµε!...

• Αυτό είναι το βασικό νόηµα των 250 άρθρων της πενταετίας 2009-2014 στη Realnews και στο enikos.gr, εκ των οποίων τα 120 σπουδαιότερα παραδίδονται σήµερα στον Έλληνα αναγνώστη. Αυτό, αλλά µαζί και η επίµονη κραυγή προς τα κόµµατα να µονοιάσουν επιτέλους στα ύψιστα εθνικά θέµατα για να αντιβγεί νικηφόρα η πατρίδα στην ξένη κατοχή. Αυτό, αλλά µαζί και η κρυφή ελπίδα να προκύψει από τις εκλογές µια νέα φουρνιά πολιτικών που ενωµένοι σαν γροθιά θα αξιοποιήσουν τους µοναδικούς θησαυρούς της χώρας, όπως ο τουρισµός, η ναυτιλία, ο υπόγειος πλούτος, η στρατηγική θέση, ο πολιτισµός και ο πανέξυπνος λαός της!...

Σε όλα τα άρθρα του ο συγγραφέας σαλπίζει την αισιοδοξία του ότι ως το 2021, στα διακόσια χρόνια της ανεξαρτησίας της, η Ελλάδα θα έχει γίνει το «διαµάντι της Ευρώπης!». Το αξίζει, το δικαιούται, το προστάζει η ίδια η ιστορία της... Γιατί πράγµατι «Η Ελλάδα θέλει να ζήσει και θα ζήσει!».

• 
  
  

  ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

  Ο Χρήστος Πασαλάρης έκλεισε τον Ιούνιο του 2014 εβδοµήντα τέσσερα χρόνια στο δηµοσιογραφικό λειτούργηµα. Τα σαράντα από αυτά υπήρξε διευθυντής των µεγαλύτερων αθηναϊκών εφηµερίδων, όπως Τα Νέα, Η Βραδυνή, Απογευµατινή, Μεσηµβρινή, Ελεύθερος Τύπος και το περιοδικό Επίκαιρα, που κατέκτησαν κορυφαίες κυκλοφορίες. Εργάστηκε άλλα τριάντα χρόνια ως αρχισυντάκτης, σύµβουλος έκδοσης ή αρθρογράφος στις εφηµερίδες Ριζοσπάστης, Εµπρός, Αθηναϊκή, Ελληνικός Βορράς, Realnews και σε εφηµερίδες του εξωτερικού. Εισήγαγε τη δηµοτική γλώσσα στην ειδησεογραφία των εφηµερίδων (στα Νέα), καθιέρωσε το «βιβλίο τσέπης» µε τα «Βίπερ» (στον «Πάπυρο»), έφερε τα ανθρώπινα θέµατα στις πρώτες σελίδες (στα Νέα), προώθησε τη Μικρή Αγγελία (στα Νέα και στην Απογευµατινή), πρωτοπόρησε στην εισαγωγή της νέας τεχνολογίας στον ηµερήσιο Τύπο και έπεισε τους εκδότες Μπότση, Βουδούρη και Λαµπράκη να χαρίσουν την περιουσία τους στα οµώνυµα ιδρύµατα. Επί πενήντα χρόνια δίδαξε τη δηµοσιογραφία σε ιδιωτικές σχολές, µε τελευταία τη σχολή του Antenna. Πολλοί από τους πιο διακεκριµένους ανθρώπους των ΜΜΕ υπήρξαν µαθητές του. Γεννήθηκε στις 14 Ιουλίου του 1925 στα Εξάρχεια, σπούδασε δύο χρόνια Ιατρική, πέρασε στον παράνοµο Τύπο της Αντίστασης, συνελήφθη από τους κατακτητές, βασανίστηκε στο Γουδή και οδηγήθηκε στο απόσπασµα από όπου γλίτωσε ως εκ θαύµατος. Επί εµφυλίου πολέµου εκτοπίστηκε στη Μακρόνησο για τριάμισι χρόνια παρέα µε τους Θεοδωράκη, Γλέζο, ?εσποτόπουλο, Κανελλόπουλο, Βούλτεψη, Μπιθικώτση και άλλους. Σύζυγός του επί πενήντα δύο χρόνια υπήρξε η σπουδαία ζωγράφος Λούη Συλιβρίδου που «έφυγε» το 2005. Χόµπι του είναι η ανεµοπορία. Στα ενενήντα χρόνια του εξακολουθεί να γυµνάζεται, να περπατά, να κολυµπά, να βλέπει τα πράγµατα αισιόδοξα, να διδάσκει τους νέους, ιδιαίτερα τις νέες, να µη φοβούνται, να µην ντρέπονται, να µη λατρεύουν το χρήµα, να βάζουν στόχους και να κερδίζουν... Έχει τιµηθεί δύο φορές από το Ίδρυµα Μπότση για την «ευδόκιµη υπηρεσία του στον Τύπο» και για την αρθρογραφία του• από το Ίδρυµα Ιπεκτσί «για το καλύτερο ρεπορτάζ»• από την Ακαδηµία Αθηνών για το βιβλίο του Μια Ζωή Τίτλοι• από το ?ήµο Αθηναίων µε χρυσό µετάλλιο για τη συµβολή του στη δηµοσιογραφία• από το ελληνικό κράτος µε αναµνηστικό µετάλλιο για τη συµµετοχή του στην Εθνική Αντίσταση• από την Ένωση Συντακτών για την καταξιωµένη πορεία του. Έχει εκδώσει δέκα βιβλία µε τελευταίο το Οι Βαρόνοι των Media, το οποίο επίσης κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Λιβάνη. Τα έσοδα των βιβλίων του τα διαθέτει εξ ολοκλήρου στους άπορους σπουδαστές της δηµοσιογραφίας. Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου του Οι Βαρόνοι των Media γράφει µεταξύ άλλων: «Δεν υπηρέτησα κανέναν άλλον πέρα από την εφημερίδα και τον αναγνώστη. Δεν τρύπωσα ποτέ σε κρατική υπηρεσία. Δεν πήρα ποτέ ούτε μία δεκάρα από κόµµατα, οργανώσεις, πολιτικούς, επιχειρηματίες, λεφτάδες, σκυλάδες, πράκτορες, ντόπιους και ξένους. ?εν υπάρχει άνθρωπος να πει ότι αγόρασε την πένα, το µυαλό, τη συνείδησή µου... Χαίροµαι που ο Μητσοτάκης, ο Έβερτ, ο Σαµαράς, ο Ανδρέας, ο Λάτσης, ο Καραµανλής, ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Αλαφούζος, η Αγγελοπούλου και οποιοσδήποτε “κάποιος”... ουδέ καν διανοήθηκε να πει “μωρέ, πόσο κάνει η πένα σου; Τι θέλεις για να µιλήσεις ή να σωπάσεις;”». Τι καλύτερη αµοιβή µπορεί να έχει ένας λειτουργός του Τύπου;