«Κατέπαυσεν Ιακώβ επιτάσσων τοις υιοίς αυτού, και εξάρας τους πόδας αυτού επί την κλίνην, εξέλιπε. Και προσετέθη προς τον λαόν αυτού. Και επιπεσών Ιωσήφ επί πρόσωπον του πατρός αυτού, έκλαυσεν αυτόν και εφίλησεν αυτόν. Και εκόψαντο αυτόν (πάντες) κοπετόν μέγαν και ισχυρόν σφόδρα. Και εποίησε Ιωσήφ το πένθος τω πατρί αυτού». (Γεν. Μθ'καιΝ)

Ξεκίνησε για το «μεγάλο ταξίδι», ένας από τους πιο ξεχωριστούς κληρικούςπου υπηρετούσε στον Άγιο Νικόλαο Παραδεισίου. Ο «Λεβεντόψυχος» και «Ελληνόψυχος» Παπα - Μιχάλης. 

Σ όλους τους ανθρώπους του Θεού, ανάλογα με τις αρετές που διακρίθηκαν, κάποιος ευαγγελικός λόγος τους ταιριάζει. Δεν δυσκολεύτηκα από την πρώτη στιγμή που σε συνάντησα,  να καταλάβω, πως σου ταίριαζε απόλυτα ο λόγος που είπε ο Χριστός στους μαθητές του, συνιστώντας ως υπόδειγμα τον εαυτό Του. «Μάθετε απ εμού, ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία». Έτσι σε ζήσαμε, κι έτσι με το παράδειγμά σου μας δίδαξες, γιατί ήσουνα «πράος και ταπεινός τη καρδία» 

Υπήρξες άκρως ελεήμων εν τω κρυπτώ, κατά το θείο θέλημα. Το γνωρίζουν αυτό καλώς οι ελεηθέντες. Και γι αυτό σου πρέπει ο μακαρισμός «μακάριοι οι ελεήμονες ότι αυτοί ελεηθήσονται». Πολλές μάλιστα φορές έρχονταν άγνωστοι και σου ζητούσαν χρήματα. Κάποιοι από αυτούς το έκαναν κατ' επάγγελμα. Και παρά τις επισημάνσεις μου, έδινες σε όλους, υπενθυμίζοντάς μου την εντολή «των αιτούντι σε δίδου». Παράλληλα, ουδέποτε αρνήθηκες εξυπηρέτηση. Με ταπείνωση χτυπούσες πόρτες για να εξυπηρετήσεις. Πολλοί είναι αυτοί που σου χρωστούνε το ψωμί που τρώνε. Έκανες το καλό και το ξεχνούσες.

ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΟΣ ΠΑΠΑ - ΜΙΧΑΛΗ!