Φωτιές ανάβει το νομοσχέδιο με τα κριτήρια επιλογής των διευθυντών στα σχολεία, καθώς πριμοδοτείται η προϋπηρεσία έναντι τίτλων σπουδών

Παπαματθαίου Μάρνυ

Και το δεύτερο νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας, για τα ΑΕΙ, που αναμένεται να κατατεθεί εντός της εβδομάδας, αφορά επίσης στο μεγαλύτερο μέρος του θέματα διοίκησης: πρυτανικές εκλογές, συμβούλια και εκλεκτορικά σώματα. Τους νυν πρυτάνεις το υπουργείο Παιδείας φαίνεται ότι τους παρόπλισε ήδη, καθώς τους ανακοίνωσε ότι θα διεξαχθούν εκλογές σε έναν χρόνο από σήμερα σε όλα τα πανεπιστήμια, με αποτέλεσμα να χαμηλώσουν τους τόνους της αντιπαράθεσης αποδεχόμενοι ένα εκ των πραγμάτων δύσκολο προεκλογικό «παιχνίδι».

Στα κόμματα της αντιπολίτευσης ωστόσο οι αντιδράσεις κλιμακώνονται. «Αν ο νέος νόμος για την ανωτάτη εκπαίδευση ψηφιστεί, τότε τα πανεπιστήμια θα μεταβληθούν σε εργαστήριο συναλλαγής και διαφθοράς, και μάλιστα ταχύτατα, καθώς αυτό το μοντέλο λειτούργησε αρνητικά τα τελευταία χρόνια» δηλώνει στο «Βήμα» ο έμπειρος πανεπιστημιακός καθηγητής, βουλευτής Δωδεκανήσου και πρώην υπουργός Υγείας κ.Δημήτρης Κρεμαστινός.

«Πουθενά στην Ευρώπη...»

«Ο νόμος αυτός πρέπει να καταψηφισθεί και σε αυτό καλώ τους βουλευτές να μην ανατρέψουν τις αλλαγές που έχουν βοηθήσει τα πανεπιστήμιά μας να καταστούν διεθνώς ανταγωνιστικά. Κυρίως τους βουλευτές της Αριστεράς, πολλοί από τους οποίους είναι πανεπιστημιακοί, και δεν πιστεύω ότι θα θελήσουν να ψηφίσουν διατάξεις που δεν ισχύουν σε κανένα ευρωπαϊκό πανεπιστήμιο» επισημαίνει ο κ. Κρεμαστινός.

Σχολιάζοντας τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες τονίζει ότι «ο νόμος που ισχύει σήμερα για την ανώτατη παιδεία ψηφίστηκε με συντριπτική πλειοψηφία από τα 4/5 της Βουλής, γεγονός πράγματι μοναδικό στην πολιτική ιστορία της χώρας, ύστερα από διαβούλευση με φορείς και κόμματα. Ο νόμος αυτός δεν είναι δυνατόν να ανατραπεί από απλή πλειοψηφία. Ο νόμος αυτός, αντικειμενικά κρινόμενος, πέτυχε - εκ των τριών βασικών στόχων που έθεσε - αναμφισβήτητα τους δύο που έχουν σχέση με το πανεπιστημιακό άσυλο και με τη συναλλαγή και τη διαφθορά.
Αποκατέστησε την ουσία του πανεπιστημιακού ασύλου, από άσυλο των πάσης φύσεως παρανόμων που είχε καταντήσει, σε άσυλο ιδεών».

Το πανεπιστημιακό άσυλο έγινε έτσι ένας όρος που ξαναμπήκε αιφνίδια στην καθημερινότητα των πανεπιστημιακών με τον νέο νόμο. «Ετσι, σήμερα, που τυπικά το πανεπιστημιακό άσυλο ως όρος έχει καταργηθεί, ουδείς διανοείται να παρεμποδίσει οποιαδήποτε δραστηριότητα ιδεολογικής φύσεως μέσα στον πανεπιστημιακό χώρο από φοιτητές» λέει ο κ. Κρεμαστινός.

«Το να επαναφέρει ο νέος νόμος το πανεπιστημιακό άσυλο ως ορολογία, μόνο για ιστορικούς λόγους είναι κατανοητό. Ομως, το να μην αποτρέπει με συγκεκριμένες διατάξεις την αλλοίωση της ουσίας του είναι αδιανόητο, γιατί παραδίδει και πάλι τα πανεπιστήμια στην παρανομία» αναφέρει.

«Σταμάτησε τη συναλλαγή και τη διαφθορά με μη συμμετοχή των φοιτητών στα εκλεκτορικά σώματα εκλογής πρυτάνεων και προέδρων τμημάτων. Συναλλαγή και διαφθορά μεταξύ καθηγητών και φοιτητών που αμφότεροι καλλιεργούσαν συστηματικά. Οι πρώτοι για να διατηρούν τα πανεπιστημιακά τους αξιώματα και οι δεύτεροι για να διασφαλίζουν προνόμια με προτεραιότητα σε διδακτορικές διατριβές και πανεπιστημιακές θέσεις, τα οποία πολλές φορές έφθαναν ως και τον χρηματισμό»εξηγεί.

«Εμποδίζονται νέες, υγιείς δυνάμεις»

«Ομως απέτυχε στον τρίτο του στόχο. Δηλαδή, δεν σταμάτησε τη συναλλαγή μεταξύ ανωτέρων και κατωτέρων βαθμίδων των καθηγητών, που είναι και η πλέον καταστροφική γι' αυτό καθαυτό το μέλλον των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Η συναλλαγή συντελείται με το να εκλέγουν οι κατώτερες βαθμίδες που έχουν την πλειοψηφία στα εκλεκτορικά σώματα τα διοικητικά όργανα (πρυτάνεις και προέδρους), τα οποία είναι υπεύθυνα για τις εξελίξεις τους. Σε ποιο πανεπιστήμιο του κόσμου ισχύουν αυτά; Σε κανένα» λέει ο κ. Κρεμαστινός.

«Με απλά λόγια, η συναλλαγή αυτή ουσιαστικά εμποδίζει την ανανέωση των πανεπιστημίων με νέες υγιείς δυνάμεις, ιδιαίτερα τώρα που πολλοί αξιόλογοι επιστήμονες αναγκάζονται να σταδιοδρομούν στο εξωτερικό λόγω της οικονομικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα, αφού οι καθηγητικές θέσεις καταλαμβάνονται στην πράξη από τους εξελισσόμενους "ψηφοφόρους"» αναφέρει.

Σε όλα τα πανεπιστήμια του κόσμου, ο πανεπιστημιακός καθηγητής δεν εκλέγεται για να καταλαμβάνει διοικητικές θέσεις και να ασκεί εξουσία. Εκλέγεται για να προάγει την έρευνα και την εκπαίδευση. «Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια υπήρξαν καθηγητές που ανάλωσαν το κύριο μέρος της θητείας τους στη διοίκηση, γιατί αυτό αποτέλεσε τον αυτοσκοπό για την κοινωνική τους επιβίωση. Δεν ενδιαφέρθηκαν ούτε για την έρευνα ούτε για την εκπαίδευση στην ουσία» επισημαίνει.

«Αν ο σημερινός υπουργός Παιδείας είχε στόχο την αναβάθμιση των σπουδών των ΑΕΙ - ΤΕΙ θα έπρεπε να λάβει υπόψη τον ισχύοντα νόμο και να τον βελτιώσει σύμφωνα με τα ισχύοντα στα καλύτερα πανεπιστήμια της Ευρώπης και της Αμερικής ύστερα από εκτεταμένο διάλογο με φορείς και κόμματα και όχι να επαναφέρει τις διατάξεις εκείνες που οδηγούν στη συναλλαγή και στη διαφθορά».

Και ο κ. Κρεμαστινός προτείνει στον υπουργό Παιδείας «αντί να καταργεί τα Πρυτανικά Συμβούλια θα ήταν χρήσιμο να προσδιορίσει σαφέστερα τις αρμοδιότητές τους, για να μην υπάρχει αλληλοεπικάλυψη ή σύγκρουση αρμοδιοτήτων με τους πρυτάνεις. Αντί να επαναφέρει τους "αιώνιους φοιτητές", θα έπρεπε να προτάξει τη θέσπιση χρονικού ορίου υπηρεσίας των καθηγητών σε διοικητικές θέσεις ενώ παράλληλα θα έπρεπε να απαγορεύει το δικαίωμα της επανεκλογής, γιατί απλούστατα η επανεκλογή στην ίδια θέση είναι η αιτία της συναλλαγής μεταξύ "ψηφοφόρου" και ψηφιζομένου».