O Μέγας Διδάσκαλος...“Ζήνων ο Κιτιεύς”, εκθέτει την άποψη ότι : “Καρτερικότητα είναι η γνώση ή η έξη του που πρέπει ή δεν πρέπει να επιμείνουμε και πότε να αδιαφορούμε”.

Σαφώς ισχύει ότι, “αυτά που πρέπει να γίνουν, πρέπει να επιλέγονται, να υπομένονται, να μένουμε σταθεροί σε αυτά και να τα απονέμουμε”.

Το “σκοτάδι” δεν είναι σε θέση να καταπολεμήσει το “σκοτάδι”. Μόνο η “Αγάπη” και το “Αιώνιο Φως” μπορούν να το πράξουν.

Ως πραγματική ή αν προτιμάτε, αληθινή, ανιδιοτελής “Αγάπη”, χαρακτηρίζουμε την “κατάσταση” της ψυχής, η οποία διαπερνάει και ξεπερνάει κάθε μορφής νόηση και προέρχεται από το θεϊκό σπινθήρα της γνώσης και της δύναμης, ως αυθυπόστατο συστατικό της ανθρώπινης φύσης.

Η έκφραση της αγάπης είναι μια τέχνη, μια “εσωτερική δύναμη”. Προϋποθέτει εσωτερική αρμονία, διανοητική έκφραση, καρτερικότητα και γαλήνη.

Διάφορα και διαφορετικά συμπεράσματα για την “Αγάπη” μπορεί να εμπιστευτεί ο άνθρωπος, μόνο όταν αυτά καταλήγουν σε μια λογική που έχει σχέση με την φύση του, τις Αξίες και τα Ιδανικά του.

Διαφορετικά μπορεί να μεταλλαχθεί σε “πλάνη”, και τότε το μόνο αποτέλεσμα αυτής είναι να αποφεύγει ο άνθρωπος την “Αγάπη”, από την όποια θα μπορούσε να διδαχθεί πολλά...