ΝΑΖΑΡΕΤ – Αρχαία Πόλη της Ιουδαίας στο Βόρειο Ισραήλ, όπου κατά την Καινή Διαθήκη, μεγάλωσε μετά την επιστροφή του από την Αίγυπτο, ο Ιησούς Χριστός. Είναι η πόλη της Γαλιλαίας, όπου ευαγγελίστηκε η Θεοτόκος. Σήμερα, η Ναζαρέτ, αποτελεί κέντρο χριστιανικού προσκυνήματος, ένα από τα πολλά των Αγίων Τόπων…

Ο DAHER EL OMAR ή Dháher, ή Dháhar Ζαχίρ αλ-Ομάρ) (Αραβικά ظاهر العمر الزيداني) γεννήθηκε το 1690 και πέθανε στις 21 Αυγούστου 1775. Προερχόταν από οικογένεια της τοπικής Qaysi, προύχοντες στην Τιβεριάδα, περιοχή με ισχυρές διασυνδέσεις στους Αραβο – Βεδουίνους της φυλής στην περιοχή της Γαλιλαίας, η οποία, την εποχή εκείνη, βρισκόταν υπό τον έλεγχο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Θεωρείται ως ο ιδρυτής της σύγχρονης Χάϊφα, οχύρωσε δε, πολλές πόλεις, μεταξύ των οποίων η Acre και η Τιβεριάδα.επίσης, έχτισε το παλάτι (Σαράϊ) στη Ναζαρέτ.

Ο 'Umar azZaydānī είχε διοριστεί διοικητής και διευθύνων φοροεισπράκτορας της Safad, περιοχή του Emir Basir Sibab, πρώτη διοικητής του Vali του Όρους του Λιβάνου. Στο θάνατό του, το 1703, οι γιοί του τον διαδέχθηκαν ως κυβερνήτες των Safad. O DAHER ήρθε αντιμέτωπος με την απληστία των Οθωμανικών κυβερνητών των Saida και τις επιθέσεις των Βεδουίνων. Μέσα από τα γεγονότα αυτά, διαμόρφωσε τις πολιτικές και τις στρατιωτικές του δράσεις για μετέπειτα…

Το 1730, ο DAHER και ο αδελφός του YUSUF, εγκαταστάθηκαν στην πόλη της Τιβεριάδας. Ο ίδιος, οχύρωσε την Πόλη, έκανε συμφωνία με τις γειτονικές φυλές των Βεδουίνων, προκειμένου να προλάβει τις επιδρομές και τις λεηλασίες τους. Ήταν γνωστό, το ότι οι άνθρωποι είχαν μεγάλο θαυμασμό για τον DAHER, ειδικά δε, για τον αγώνα του ενάντια στους ληστές των δρόμων.

Ο RICHARD  POCOCKE ο οποίος επισκέφθηκε την Τιβεριάδα το 1727, είδε την ανοικοδόμηση ενός φρουρίου στα βόρεια της πόλης και την ενίσχυση των παλαιών τειχών και αυτό, αποδίδεται σε διαφωνία που είχε ο πασάς με άλλους ισχυρούς ηγέτες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που ήταν μισητοί στην οθωμανική διοίκηση.

Ο Οθωμανός Σουλτάνος, έστειλε εντολή στον κυβερνήτη της Δαμασκού Σουλεϊμάν Πασά Azem για να θέσει τέλος στον καθιερωμένο DAHER στη Γαλιλαία. Το Σεπτέμβριο του 1742, μια στρατιωτική δύναμη, με επικεφαλής το διοικητή της Δαμασκού, ήρθε στη Γαλιλαία και πολιόρκησε τη ν Τιβεριάδα. 83 ημέρες μετά, η πολιορκία άρθηκε.

Τον Ιούλη του 1743 ο διοικητής επέστρεψε με μεγαλύτερη δύναμη. Ένα μήνα αργότερα ο κυβερνήτης πέθανε από νεφρική νόσο και η πολιορκία άρθηκε μονίμως. Αφού απομακρύνθηκε η απειλή από την οθωμανική διοίκηση, ο Daher διεύρυνε και πάλι βασίλειο του.Στράφηκε δυτικά και ανέλαβε τον έλεγχο των επιζώντων στα κάστρα των Σταυροφόρων.

Η πόλη της Ντέιρ Χάνα έγινε το πρώτο διοικητικό κέντρο του, ενώ  σταδιακά έθεσε τη Γαλιλαία,υπό τον έλεγχό του. 

Μέρη του φρουρίου,  που έχτισε μπορεί ακόμα να δει κανείς στην πόλη. 

Καθόλη τηδιάρκεια συνέχισε  ως πληρεξούσιος φοροσυλλέκτης (Multazem)πληρώνοντας ένα μέρος των φόρων στην Κωνσταντινούπολη.

Η Acre έγινε πλέον η κύρια πόλη της περιοχής. Όταν η Χάιφα κατακτήθηκε από τον DAHER, η πόλη καταστράφηκε και ξανακτίστηκε σε νέα τοποθεσία, 3 χλμ μακριά, με βελτιωμένες οχυρώσεις και νέο λιμάνι.

 Ο DAHER είχε πλέον τον έλεγχο των μεγάλων θαλάσσιων λιμένων στην περιοχή και σε επαφή με τους πειρατές της Μάλτας, συμφωνήθηκε η ανταλλαγή των κλοπιμαίων που πήραν, από τα πλοία που λεηλατήθηκαν και από τους ταξιδιώτες στη Δαμασκό και τη Μέκκα. Σε αντίθεση με πολλούς κυβερνήτες και ηγεμόνες στη Μέση Ανατολή, είχε επίγνωση της σημασίας μιας ακμάζουσας  οικονομίας, με σταθερή βάση. Προσπάθησε για την αποφόρτιση των αγροτών από την υπερβολική φορολογία και καθόρισε κρατικό μονοπώλιο στη βαμβακοκαλλιέργεια στη Γαλιλαία. Η πόλη της Άκρας, σημείωσε οικονομική ευμάρεια, λόγω και των εξαγωγών βάμβακος από τη Γαλιλαία στη Γαλλία.

Το 1768 οι κεντρικές οθωμανικές αρχές, του χορήγησαν τον τίτλο του ΣΕΪXH ΤΗΣ  ΑΚΡΑΣ Amir της Ναζαρέτ, Τιβεριάδα, Safed και ΣΕΪΧΗ της Γαλιλαίας.

1769 – 1775. Ο DAHER αναμίχθηκε σε ένα πόλεμο που τον οδήγησε και στην πτώση του. Το 1750, ο φίλος του Αλή Μπέη Al Kabir διορίστηκε κυβερνήτης Αιγύπτου και σύντομα ήρθε σε αντιπαράθεση με την οθωμανική διοίκηση. Δολοφόνοι είχαν σταλεί, προκειμένου να σκοτώσουν τον Αλή Μπέη προ του κινδύνου αυτός, να επαναστατήσει εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.  (1769). Σε απάντηση, ο ίδιος, κήρυξε την Αίγυπτο ως ανεξάρτητο κράτος. Ο DAHER βοήθησε τον φίλο του, αναχαιτίζοντας οθωμανική δύναμη, με κατεύθυνση προς τα νότια, προκειμένου να καταστείλει την εξέγερση στην Αίγυπτο. Έστειλε δύναμη 30.000 πολεμιστών, που κατέκτησε το μεγαλύτερο μέρος του Σαντζάκ, της Ιερουσαλήμ , τη Βιλαέτια Τύρου, της Παλαιστίνης και της Δαμασκού, από το Νοέμβριο του 1770 μέχρι τον Ιούνιο του 1771. Αφού τα στρατεύματα έφθασαν στη Δαμασκό με τη βοήθεια του DAHER, το 1771, ο διοικητής των στρατευμάτων Abdul Al Dhahab, αρνήθηκε να συνεχίσει τον αγώνα κατά των Οθωμανών και στράφηκε εναντίον του Αλή Μπέη.

Όταν τα στρατεύματα επέστρεψαν στην Αίγυπτο, ο Αλή Μπέης βρήκε καταφύγιο στην Άκο, υπό την προστασία του DAHER. Οι ενωμένες δυνάμεις των δύο, μαζί με τη Ρωσία (που βρισκόταν σε πόλεμο με την Οθωμανική Αυτοκρατορία), κράτησαν την πλειοψηφία της Γαλιλαίας, χωρίς την Οθωμανική επιρροή και ο DAHER παρέτεινε προσωρινά την κυριαρχία του κατά μήκος της ακτής στο μακρινό νότο μέχρι τη Γιάφα και το βορρά μέχρι τη Σιδώνα.

Το 1773 ο Αλή Μπέης επέστρεψε στην Αίγυπτο, αλά νικήθηκε από τους αντάρτες που ήταν εναντίον της εξουσίας του και πέθανε… Το 1774, ο πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Οθωμανών ήρθε στο τέλος και ο DAHER έμεινε χωρίς ουσιαστικά υποστηρικτή.

Μετά από αυτό, οι Οθωμανοί, διέταξαν τον Abdul Al Dhahab, να επιτεθεί στον DAHER από την Αίγυπτο  πέθανε ξαφνικά, οπότε οι Οθωμανοί, αν και είχαν σκοπό να ξεκινήσουν από θαλάσσης εισβολή, πολιορκούσαν την Acre, η οποία κατελήφθη από τους Οθωμανούς τον Αύγουστο του 1774 και ένα χρόνο αργότερα, ο DAHER EL OMAR πέθανε, σε μια προσπάθεια να διαφύγει, στις 21 Αυγούστου 1775.

….. O DAHER EL OMAR θεωρείται από πολλούς άραβες εθνικιστές, ως πρωτοπόρος της Αραβικής απελευθέρωσης από την ξένη κατοχή. Κατάφερε να δημιουργήσει ένα αυτόνομο έδαφος στη Γαλιλαία, βοηθώντας τους διοικητές του Όρους του Λιβάνου (το Βιλαέτι της Τύρου), την Αίγυπτο, τη Ρωσία και σε κάποιο βαθμό τα προξενεία της Γαλλίας. Διακρίθηκε επίσης, για την ικανότητα προσέγγισής του στις μειονότητες.

Η οικογένειά του, που ξεκίνησε από την Υπεριορδανία, συνδέθηκε με το κόμμα Qaissite που αποτελείτο από τους διοικητές του Όρους του Λιβάνου, Maans (1518-1697) και Shihabs (1697-1842) στο οποίο περιλαμβάνεται έδαφος της Γαλιλαίας. Ως σύμμαχοι των εν λόγω ισχυρών, είχαν οριστεί ως διοικητές, μέλη της οικογένειας DAHER είχαν διοριστεί σεϊχηδες ορισμένων τμημάτων της Γαλιλαίας από το 1518. Η αυτονομία που είχε επιτευχθεί από τους διοικητές του όρους του Λιβάνου, έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των πολιτικών θέσεων του DAHER EL OMAR.

Μέσω γάμου, σφράγισε τις συμμαχίες με τους σεϊχηδες Βεδουίνων και τις εξέχουσες προσωπικότητες  της Γαλιλαίας. Ενθάρρυνε εβραϊκές οικογένειες να εγκατασταθούν στην Τιβεριάδα περίπου το 1742. Οι διασυνδέσεις τον βοήθησαν στο άνοιγμά  του με Κωνσταντινούπολη και Δαμασκό. Διατηρούσε άριστες σχέσεις με την Ελληνική, Ορθόδοξη Εκκλησία στη Ναζαρέτ, και Acre, γεγονός που διασφάλισε  τη συμπάθεια και την υποστήριξη της Ρωσίας. Είχε κατανοήσει από νωρίς τη σημασία της πολυθρησκευτικής κοινωνίας, ως μέσο για την ευημερία και την πολιτική υποστήριξη.

… Οι μαρτυρίες της εποχής, λένε ότι, οι σπουδαίοι και μεγάλοι άνθρωποι της εποχής, έτρεφαν απεριόριστο θαυμασμό για τον DAHER EL OMAR, ειδικά, για τη στρατηγική του, για την πολιτική και κοινωνική συμπεριφορά και προσφορά του, για την ευστροφία του, διότι ως μυαλό, ήταν πολύ μπροστά…

Η συνέχεια, μέσα από την ιστορία του στρατηγού, πολιτικού ηγέτη,  Πασά DAHER EL OMAR γράφεται στη σύγχρονη Ρόδο….

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΜΑΡΙΑ ΒΑΛΛΑ