«Πολύ προβληματισμένο» για το μέλλον της Ευρώπης, «κουρασμένο» αλλά πεπεισμένο «ότι έχει δίκιο» και σκληρό με το «βασίλειο της γραφειοκρατίας» των Βρυξελλών εμφανίζει τον Αλέξη Τσίπρα μεγάλο αφιέρωμα των New York Times για την πολλαπλή κρίση που διέρχεται η Ευρώπη.

Ο δημοσιογράφος των New York Times Τζιμ Γιάρντλει, που μίλησε με τον έλληνα πρωθυπουργό, κάνει ένα μεγάλο οδοιπορικό στην Ευρώπη της προσφυγικής και οικονομικής κρίσης θέτοντας - στον τίτλο - και το κομβρικό ερώτημα: «Εχει φτάσει η Ευρώπη στο σημείο καμπής;».

Ο Τζιμ Γιάρντλεϊ γράφει ότι δέκα μέρες μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι, ήρθε στην Ελλάδα για να συναντήσει τον Αλέξη Τσίπρα. Τον συνάντησε, όπως περιγράφει, στο γραφείο του:

«Φαινόταν κουρασμένος, ίσως και μια ιδέα απεγνωσμένος, κι είχε καρφώσει το βλέμμα στα γόνατά του», γράφει ο Τζιμ Γιάρντλεϊ και αναρωτιέται; «Μπορεί μια ολόκληρη χώρα να δείχνει πια εξουθενωμένη;».

«Νομίζω ότι δεν είναι εύκολο να αλλάξεις την Ευρώπη όταν είσαι μόνος», του είπε ο Αλέξης Τσίπρας, σύμφωνα με το άρθρο των New York Times.
Συνεχίζοντας, ο αρθρογράφος γράφει ότι «ο Τσίπρας είναι ηττημένος αλλά εξακολουθεί να πιστεύει πως έχει δίκιο. Η «συνταγή», όπως αποκαλεί τη λιτότητα, αποδείχθηκε λανθασμένη. Γιατί - ρωτά ο Τσίπρας - στις Ηνωμένες Πολιτείες η ανάπτυξη και η απασχόληση ανέκαμψαν πολύ πιο γρήγορα απ' ό,τι στην Ευρώπη; Εξακολουθεί να επιτίθεται στη λογική του Βερολίνου και των Βρυξελλών ως ένα μοντέλο που έχει επιβληθεί από τους πιστωτές, κόντρα στη λογική και κόντρα σε κάθε προοπτικής δημιουργίας πραγματικής ανάπτυξης. Πολλοί οικονομολόγοι συμφωνούν μαζί του.

Ομως, οι επικριτές του Τσίπρα λένε ότι ο ίδιος δεν πρότεινε καμία άλλη εναλλακτική πέραν του παλαιού ελληνικού πελατειακού μοντέλου. Επαιξε λάθος στην αντιπαράθεση του με το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες. (Το ίδιος έκαναν κι εκείνοι όμως). Η δουλειά του τώρα είναι να διαχειρίζεται εκείνο που ο ίδιος θεωρεί λανθασμένη θεραπεία. Eλπίζει ότι η χώρα του δεν θα εκραγεί όσο εκείνος προσπαθεί να την κάνει ελκυστική στους ιδιώτες επενδυτές και να την οδηγήσει «στην ανάκτηση της εθνικής της κυριαρχίας». «Είδαμε ότι δεν υπήρχε άλλος δρόμος», λέει. «Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας και η Γερμανία ήταν πολύ, πολύ σκληροί».

Κλείνοντας το άρθρο, ο Τζιμ Γιάρντλεϊ, επισημαίνει πως «ο Τσίπρας εξακολουθεί να θεωρεί τον εαυτό του φιλο-ευρωπαίο, όπως είναι και οι περισσότεροι Ελληνες, κι έχει ενθαρρυνθεί από την άνοδο των κομμάτων της Αριστεράς στην Πορτογαλία και την Ισπανία.

«Η Ελλάδα δεν είναι μόνη της πια», λέει. Περιγράφει όμως τις Βρυξέλλες ως «το βασίλειο της γραφειοκρατίας», ένα μέρος όπου «υπάρχει έλλειμμα δημοκρατίας - όπου οι πιο σημαντικές αποφάσεις λαμβάνονται πίσω από κλειστές πόρτες». Θα μπορούσε να ακούγεται κι ως η πικρία κάποιου που προσπάθησε και δεν κατάφερε να γκρεμίσει την πύλη του βασιλείου. Το ίδιο όμως άκουσα όπου αλλού κι εάν πήγα. Στην πραγματικότητα, ο Τσίπρας φαίνεται να πιάνει τον παλμό της κρίσιμης ευρωπαϊκής στιγμής. «Είμαι πολύ, πολύ προβληματισμένος για το μέλλον», λέει.