Η Ευστρατία Μαχαιρίδη γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στο νησί της Ρόδου. Έχει αποφοιτήσει από το τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του Α.Π.Θ και έναν χρόνο αργότερα έλαβε Μεταπτυχιακό τίτλο πάνω στις Μεταλλικές Κατασκευές από το Imperial College of London. Μετά από κατατακτήριες εξετάσεις τον Νοέμβριο του 2014 η Ευστρατία εισήχθη στην Α.Σ.Κ.Τ της Αθήνας με κατεύθυνση την Χαρακτική και καθηγητή τον Γ.Γουρζή.
Τα έργα της Ευστρατίας είναι ποικίλα. Τα περισσότερα επικεντρώνονται στο ανθρώπινο πρόσωπο και με επιδέξιες σχεδιαστικές γραμμές αναδεικνύει γωνίες, σκιάσεις και εύστοχα προβάλει τις εκφράσεις. Το ασπρόμαυρο βρίσκεται στην πλειοψηφία των έργων της, αν και σε αρκετά θα συναντήσουμε και τη σέπια στην θέση του άσπρου.

- Ποια είναι τα υλικά που χρησιμοποιείς;
Όσον αφορά το σχέδιο, τα πιο οικεία σε εμένα υλικά είναι το μολύβι και το πενάκι. Ίσως στραφώ στο κάρβουνο, την ακουαρέλα και το ακρυλικό αλλά πάντα επιστρέφω στην οικειότητα και την ασφάλεια του ασπρόμαυρου.
Στην χαρακτική έχω μέχρι τώρα δουλέψει σε μέταλλο, πλεξιγκλάς και τώρα εξερευνώ το ξύλο.
- Σε ποια ηλικία συνειδητοποίησες ότι ήθελες να γίνεις καλλιτέχνης και με ποια αφορμή;
Σίγουρα στα 6 μου χρόνια και το θυμάμαι χαρακτηριστικά γιατί είχα αρρωστήσει πρώτη φορά και για να μου φτιάξει το κέφι ο πατέρας μου φτιάξαμε μαζί κάτι ανθρωπάκια από πηλό. Το ότι έφτιαχνα κάτι με τα χέρια μου και αυτό αποτελούσε μια άλλου είδους γλώσσα επικοινωνίας με κάποιον άλλο άνθρωπο ήταν για μένα μαγικό παράθυρο σε έναν υπέροχο κόσμο.
- Ποιος ή τι σε επηρεάζει και σε εμπνέει;
Σίγουρα τα πάντα έχουν αφετηρία την ανθρώπινη φιγούρα και ότι «περιστρέφεται» γύρω της. Ένα βλέμμα, μια χειρονομία στο δρόμο, μια μουσική, μια μυρωδιά. Πάντα συνδέω μια εικόνα με έναν ήχο και μια μυρωδιά. Ίσως γιατί δυναμώνω έτσι τη μνήμη. Αν ξεχάσω την όψη μπορεί να μου την «θυμίσει» η μυρωδιά ή ο ήχος .
- Ποιο είναι το δικό σου αγαπημένο έργο;
Ποτέ δεν μπορώ να διαλέξω. Για εμένα είναι κομμάτια μου όλα. Είναι η «ανάγκη» μου την ώρα που τα σχεδιάζω.
- Μια λέξη ή ένα συναίσθημα που μισείς;
Λύπηση. Δεν θα ήθελα ποτέ να ακούσω τη φράση σε λυπάμαι. Άλλο λύπηση και άλλο οίκτος .
- Ποια είναι τα αγαπημένα θέματα στην τέχνη σου;
Θα τολμούσα να πω η ανθρώπινη φιγούρα. Είτε σαν ολότητα είτε σαν λεπτομέρειες της ανθρώπινης ανατομίας.
- Ποιο το συναίσθημα όταν τελειώνεις ένα έργο;
Νομίζω μια θετικά νοούμενη αίσθηση «αδειάσματος». Σαν λύτρωση από την αγωνία να βγεί μια ιδέα στο χαρτί όπως την επιθυμώ.
- Ποιος είναι ο αγαπημένος σου καλλιτέχνης;
Δύσκολο να πω έναν .
Θα έλεγα από ζωγράφους ενδεικτικά : Egon Schiele, Lucian Freud
Από χαράκτες: Albin Brunovsky , Αλεβίζος Τάσσος
Από γλύπτες: Auguste Rodin, Alberto Giacometti

Τάσσος Αλεβίζος
- Ποιο έργο θα ήθελες να είχες δημιουργήσει εσύ;
Egon Schiele(1890-1918), Self portrait with arm twisted above head
Lucian Freud, Double portrait, 1985-86
Andrew Wyeth, Christina’s world , 1948
Αλεβίζος Τάσσος, Tο κορίτσι με το αγκάθι, 1962

Το κορίτσι με το αγκάθι- Τάσσος Αλεβίζος
- Τι σε κάνει να νιώθεις περήφανος για το έργο σου;
Η απόλυτη δική μου αλήθεια που μου επιτρέπει να εκφραστώ χωρίς λόγια .
Ευχαριστούμε την Ευστρατία Μαχαιρίδη!
Μπορείτε να δείτε περισσότερα έργα της Ευστρατίας στο
Behance.