Οι πάντες γνωρίζουνε πλέον πόσο έχει ποινικοποιηθεί στην χώρα μας το επιχειρείν και το κέρδος.Είναι απίστευτο το ισοζύγιο εσόδων/φόρων καικαι εισφορών που λειτουργεί εντελώς απωθητικά για όσους θέλουν να τολμήσουν μέσα στην κρίση. Η χώρα μετατρέπεται σε αδρανή οικονομία.Με υψηλό ένστικτο αυτοσυντήρησης, οι περισσότεροι Έλληνες κινούνται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.
Δεκάδες ανασταλτικές παράμετροι επωάζονται σ...το γραφειοκρατικό και αντιπαραγωγικό κράτος.Απέραντη είναι η παρανοική φόρμουλα εναντίον του επιχειρείν.Στοχεύεις σε κέρδος; Μαζί σου κερδίζει και ο μόνιμος συνέταιρος(κράτος)που χωρείς να επενδύσει κερδίζει πάντα. Η οικονομία δεν είναι ακριβώς κρατικοδίαιτη.Ταλαντεύεται μεταξύ παρασιτισμού και κορπορατισμού.Γλιστράει πάνω στον πάγο του Λεβιάθαν- Κράτους.
Η λέξη φιλότιμο(που δεν την συναντάμε σε άλλες γλώσσες)αρχίζει σιγα σιγα και έχει λιγότερους οπαδούς.Το εμπορικό δαιμόνιο του 
Έλληνα σκοντάφτει στην δημοσιονομική και πολιτική αστάθεια .Οι περισσότεροι πολιτικοί καρπώνονται τα οφέλη της εξουσίας(μισθοί που δεν τους φαντάζονταν ούτε στα καλύτερα όνειρα τους).Τα δελτία τύπου δίνουν και παίρνουν καθημερινά και το ίδιο συμβαίνει στα social media.Πολλοί βουλευτές, πολιτευτές και αιρετοί της αυτοδιοίκησης, δημιουργούν μια ψευδαίσθηση εντατικοποιημένης δραστηριότητας.Το φιλότιμο δεν χωράει ουτε εδώ όμως τα αντικίνητρα σε αυτή την περίπτωση είναι ελάχιστα και απίθανα.Η θητεία στην βουλή ή στην αυτοδιοίκηση σημαίνει καλά λεφτά και εξουσία .Αρχηγίσκοι, εξουσιομανείς, μανιακοί της προβολής και του ψηφιακού ναρκισσισμού ,οι περισσότεροι Έλληνες πολιτικοί είναι στο κάδρο του κοινωνικού υποσυνείδητου η βασική αιτία που εμποδίζει το φιλότιμο για την επανεκίνηση της Οικονομίας.
Η Ελλάδα ζεί την όψιμη διπολική διαταραχή της: Συλλογικότητα και ατομικισμός παλεύουν να ιζηματοποιηθούν στην κοινωνία.Αυτό το δίπολο συνιστά τον πυρήνα ανατροπής της βιοπολιτικής και τροφοδοτεί την άνιση μάχη μεταξύ αντικινήτρων και φιλότιμου. Μια επανίδρυση του Δημοσίου δεν συνιστά βιώσιμη λύση.Η μανιακή χρηματοπιστωτική σφαίρα περιφρουρεί τον ατομικισμό και οι πολλοί αγνοούν οτι υπάρχει και η συλλογικότητα, ο κοινοτισμός, η συννενόηση.
Μια χώρα που έχει πολίτες κλεισμένους στο καβούκι τους δεν μπορεί να αξιοποιήσει το συγκριτικό της πλεονέκτημα(φιλότιμο).Αναγκαστικά μαθαίνει να ζεί με το σύμπτωμα της αδράνειας της(αντικίνητρα)...